Taras jest jedną z podstawowych części w domkach jednorodzinnych. Co prawda jego budowa nie jest najprostszą sprawą, ale wystarczy odpowiedni projekt, porządne wykonanie i dobre materiały, a wszystko powinno pójść sprawnie.

Złe wykonanie tarasu może się objawiać na wiele sposobów. Najbardziej narażonym na zniszczenie elementem są płytki. Są najbardziej widoczne i przez cały czas są wystawione na działanie skrajnych temperatur (latem temperatura płytek może osiągnąć nawet 60°C, a zimą spaść do -30°C), nasłonecznienia, czy deszczy. W najgorszej sytuacji są tarasy zbudowane po południowej stronie domu. Warto wtedy pamiętać, aby płytki były w jasnych barwach, które odbijają promienie słoneczne. Wiadomo, że dobry projekt to połowa sukcesu. Taras można wykonać korzystając z pomocy dwóch projektów.

1. Drenaż

Główną zasadą tej technologii jest to, że wilgoć ma się przedostawać do głębszych warstw tarasu, a następnie wypływać na zewnątrz dzięki pomocy drenażu.

Budowa tarasu z drenażem
. Na początek układamy izolację przeciwwodną typu ciężkiego, czyli np. dwie warstwy papy termozgrzewalnej .
. Następnie kładziemy maty drenażowe. Są one potrzebne do oddzielenia warstwy dociskowej od izolacji. Cała woda przepływając przez płytki, będzie się zbierać na macie po to, aby następnie popłynąć kanalikami na zewnątrz tarasu (zgodnie z jego spadkiem). Wolne przestrzenie w kanalikach są stworzone po to, aby zapobiec uszkodzeniu wyższych warstw tarasu przez zamarzającą wodę. Mata drenażowa jest także warstwą poślizgową.

Wykonanie
. Prawidłowe ułożenie warstw tarasu. Trzeba sprawdzać czy przypadkiem nie ma jakiś miejsc w których mogłaby się zbierać woda. Aby temu dopomóc należy zbudować taras tak aby spadek wynosił min. 1.5%.
. Należy użyć izolacji przeciwwodnej, aby przykrywała wszystkie obróbki blacharskie (np. krawędzie tarasu). Najlepiej jej użyć na wszelkich przyległych elementach konstrukcyjnych (np. ściany) i powyżej powierzchni ceramicznej (ok. 10 cm).
. Mata drenażowa powinna być umieszczona na izolacji swobodnie, a jej arkusze należy układać na zakładkę.
. Warstwę dociskową powinno się podzielić dylatacjami w tych samych miejscach co okładzinę ceramiczną. Jej powierzchnia powinna być wykonana "na ostro" bez zacierania.
. W warstwie dociskowej trzeba ułożyć siatki przeciwskurczowe (szerokość oczka 150 mm, a średnica pręta 1, 5 mm).
. Płytki ceramiczne należy przytwierdzić do podłoża metodą dwustronnego klejenia, która polega na tym, że elastyczną zaprawę klejową nanosi się i umieszcza się na podłożu pacą zębatą, z kolei spód płytek - pacą gładką). Najważniejsze, aby pod płytkami nie pozostały puste przestrzenie.
. Płytki układa się na dopiero po wysezonowaniu podłoża. Dzięki temu, takie podłoże uzyska wysoką wytrzymałość i przestaną na nim powstawać odkształcenia (odkształcenia są spowodowane skurczem dojrzewającego betonu). Płytki można najwcześniej układać cztery tygodnie po ułożeniu warstwy dociskowej.

2. Uszczelnienie podpłytkowe

Ta metoda polega na odprowadzaniu wody opadowej z płytek za pomocą warstwy uszczelniającej zaraz pod płytkami, aby woda nie przenikała w głąb tarasu. Wtedy warstwa drenażowa nie jest potrzebna, ale mimo wszystko na izolacji przeciwwodnej należy ułożyć warstwę poślizgową (folię PE).

Wykonanie
. Podłoże betonowe należy zagruntować z odpowiednio dobranym do materiału (tym z którego została wykonana dodatkowa warstwa uszczelniająca) preparatem.
. Warto użyć na uszczelnienie podpłytkowe mrozoodpornej folii w płynie. Po związaniu powinna mieć grubość ok. 2 mm.
. Dylatacje najlepiej zabezpieczyć elastycznymi taśmami.
. Płytki należy przykleić elastyczną zaprawą klejową . Powinna wypełniać całą przestrzeń pomiędzy płytkami, a podłożem.
. Ostatnim etapem jest spoinowanie płytek. Powinno być wykonane mrozoodporną, uszczelniającą i elastyczną zaprawą.

Wykończenie
Przy wyborze płytek na taras najważniejsze są dwie właściwości. Płytki muszą być mrozoodporne i nienasiąkliwe. Nasiąkliwość musi wynosić mniej niż 4% (jeśli będziemy używać płytek szkliwowych może to być nawet 3%). Jeśli się do tego nie zastosujemy może wystąpić zjawisko kapilarnego podciągania wody. W puste przestrzenie pod płytkami mogłaby przeciec woda, a to przy przymrozkach spowodowało by pękanie płytek. Jednak ten problem dotyczy tylko płytek szkliwowych. Z nieszkliwowych woda spokojnie sama wyparuje. Innym pomysłem, aby zapobiec wilgoci jest pokrycie tarasu mrozoodpornym gresem.

Wodoodporność
Na początek najważniejsze jest rozróżnienie dwóch pojęć: wodoszczelności i wodoodporności. Wszystkie zaprawy wodoodporne będą i tak gorsze od instalacji wodoszczelnych, czyli folii w płynie lub oddzielająco - uszczelniającej maty z polietylenu.

Płytki
Trzeba pamiętać o tym aby powierzchnia wyglądała proporcjonalnie, a więc nie należy przesadzać z wielkością płytek i spoin między nimi. Spoiny powinny mieć szerokość min. 5 mm, ale zaleca się, aby były nieco większe - ok. 1 cm.

Dylatacje
Jeśli nasz taras ma większą powierzchnię, przy budowie należy przewidzieć miejsce na dylatacje (są to przerwy dzielące taras na mniejsze kwartały, które chronią jego warstwy przed pęknięciami). Plan wszystkich dylatacji powinien być zrobiony przez projektanta. Powinny one oddzielać powierzchnię tarasu od takich części konstrukcyjnych jak ściany czy słupy. Powinny się pokrywać z dylatacjami w okładzinie ceramicznej. Szczeliny powinny mieć od 2,5 do 5 m.